Εισαγωγή

Υδρία Ευθυμίδη Μουσείο Μονάχου

Οι λύρες είναι οι γέφυρες μεταξύ διεθνούς και Ελληνικού συστήματος είναι επίσης γέφυρες μεταξύ παρελθόντος παρόντος και  μέλλοντος.
Γνωρίζουν οι μουσικοί στοιχεία ιστορίας της μουσικής. Την ακαδημαϊκή ιστορία της μουσικής που διδάσκει για παράδειγμα πως το βιολί ανάγεται στο 1300!
Αυτό είναι τόσο ακριβές όσο και το ότι η βυζαντινή μουσική ανάγεται στο Βυζάντιο όπως δηλώνει το όνομα της. Δηλαδή καθόλου!
Οι δυο φράσεις παραβλέπουν χιλιάδες χρόνια εξέλιξης όπου ατελείωτος αριθμός από σημαντικές προσωπικότητες, από δημιουργούς και καλλιτέχνες που μόχθησαν, εργάστηκαν με συνέπεια, με αφοσίωση και με αποτελεσματικότητα, συσσώρευσαν επιτεύγματα, γνώση και τέχνη.
Τους διαγράφουν έτσι σαν να μην υπήρξαν ποτέ και παίρνει τα εύσημα ο ενετός οργανοποιός και ο βυζαντινός ψαλμωδός, που προφανώς πρόσφεραν τεράστιες υπηρεσίες αλλά όχι το Παν.
Είναι τεράστια η αδικία και καταστροφική η παραπλάνηση αυτής.
Στην πρώτη φράση το διάστημα που παραγράφεται είναι μόνο 4300χρόνια αφού το βιολί είναι η τελευταία στάση ενός τεράστιου σχεδιαστικού ταξιδιού που αρχίζει με την  πρωτόγονη πηκτίδα.
Όπως μάθαμε το 2016 [ανασκαφή Καστοριάς τοιχογραφία τοξωτής λύρας] υπάρχει πριν από το 700πΧ ως απόκρυφη τοξωτή ενώ η νυκτή με αντηχείο γνωρίζουμε πως υπάρχει από το 3000 και μάλλον το ίδιο ισχύει και για την τοξωτή χρήση.
Στην δεύτερη φράση παραλείπονται μόνο 6738 χρόνια αφού η ελληνική μουσική παράδοση φτάνει στο 5280πΧ οπότε βρίσκουμε το αρχαιότερο εύρημα πρόδρομου αυλού που βρίσκεται στο μουσείο του Βόλου ενώ δεν σταμάτησε να εμπλουτίζεται μέχρι στις μέρες μας που γράφτηκε για παράδειγμα το κοντάκιο για τον νέο άγιο Παήσιο.
[5280πΧ-440μΧ >5720  και 1000μΧ-2018μΧ>1018    5720+1018=6738]

Στο πέντε χιλιάδες όμως δεν υπάρχει εθνική συνείδηση οπότε αναρωτιέμαι τι υπήρχε τότε;
Έπρεπε να ανασυνθέσω στο μυαλό μου και στο χαρτί το σύνολο της ιστορίας της τέχνης και όχι μόνο γιατί αυτά που είχα διδαχτεί είναι προφανώς ατελή, αλλά γιατί έπρεπε να ενημερωθώ για τη γενετική ιστορία, για την ιατροδικαστική αρχαιολογία, ώστε να δω τι ξέρουμε σήμερα. Το βρήκα ερευνώντας και πιστεύω πως το κατανόησα σε μεγάλο βαθμό και το παρουσιάζω -όσο κι αν φαίνεται παράξενο-, όσο καλύτερα μου είναι δυνατό, σε συνοπτικότατη μορφή. Ξεκινώντας από την αρχή.
Αρχή θεωρώ το απώτατο γνωστό ψήγμα γνώσης.

Στην τέχνη παρθενογένεση δεν υπάρχει και τα επιτεύγματα δεν είναι ποτέ υπόθεση ενός ανθρώπου μιας φυλής ενός έθνους ή μιας εποχής είναι πάντοτε η προσθήκη στα επιτεύγματα όλων των άλλων που προϋπήρξαν και έδρασαν, των σημαντικών ή όχι επιτευγμάτων του κάθε ανθρώπου ή έθνους ή ότι άλλο της κάθε εποχής. Στην αρχή μάλιστα της ανθρώπινης ιστορίας δεν υπήρχαν εθνικές συνειδήσεις, ήταν απλά μια σχετικά ολιγομελής οικουμενική κοινότητα που όπως φαίνεται μάλιστα επικοινωνούσε πολιτιστικά και είχε δημιουργήσει την βασική κοινή πολιτιστική κληρονομιά στην οποία πρέπει να ανατρέχουμε πάντοτε για να βρούμε την αρχή όλων των προ εθνικών βασικών συνεισφορών.

Ας μάθουν λοιπόν οι μουσικοί όχι μόνον οι Έλληνες αυτά τα  πράγματα, όχι επειδή είναι σε μεγάλο βαθμό Ελληνικά, αλλά επειδή είναι σημαντικά και ως εκ τούτου ενδιαφέροντα.
Αλλά και ναι επειδή είναι Ελληνικά σε μέγιστο ποσοστό και είναι δικά μας υπό την έννοια πως είναι δώρο των προγόνων μας στην κοινωνία μας, δώρο που η κοινωνία μας γνωστοποίησε στον κόσμο όλο χωρίς να ζητάει τίποτε, όμως η δικαιοσύνη στην υστεροφημία των δημιουργών ζητάει να διαγράψουμε τις καπηλείες και τις ανακρίβειες και να παρουσιάσουμε το αληθινά ουσιαστικό.

Μετράει εξάλλου τι είναι δικό σου και σου ταιριάζει και τι όχι, πόσο μάλλον αν αυτό έχει καθορίσει το σύνολο της τέχνης που σου αρέσει και άρα αυτό θα πρέπει να το ξέρεις είτε Έλληνας είτε όχι.

Η Πηκτίς  είναι η πρωτογενής λύρα που σχετίζεται με τον Ελληνικό και προελληνικό πολιτισμό είναι η πρωτόγονη λύρα αρχικά μουσικό τόξο και Χέλυς χωρίς αντηχείο.
Είναι το σημείο που ξεκινάει η δημιουργική διεργασία για το σχηματισμό κάθε γνωστού σήμερα εγχόρδου μουσικού οργάνου.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να υπάρχει και να λειτουργεί σήμερα όπως ακριβώς και κάθε άλλο πρωτογενές όργανο.
Μας δίνει τη λύση σε θέματα που δεν μπορούν να  εξηγηθούν αλλιώς στους μουσικούς παρά μόνο μέσα από την δοκιμή.